Varoluşçu Terapist

Yaklaşımım

Terapiye yaklaşımımda her bir diyaloğu, hayatın akışını bir nebze yavaşlatıp kendimizi ve yaşantılarımızı daha derinlemesine anlayabilmek için bir fırsat olarak görüyorum. Bizler yaşadığımız dünyadan ayrı varlıklar değiliz; düşüncelerimiz, duygularımız ve davranışlarımız, hayatla ve dünyayla nasıl ilişki kurduğumuzu yansıtır.

Çoğu zaman depresyon, kaygı, hayattan kopmuşluk ya da kafa karışıklığı gibi deneyimler, bir şeylerin “yanlış” ya da “bozuk” olduğuna değil, henüz bize dair tam olarak anlaşılmamış yönlere işaret ediyor olabilir. Varoluşçu yaklaşımda semptomları bir hastalık ya da olumsuzluk olarak etiketlemek yerine, onların bize neyi göstermeye, hangi ihtiyacımızı ya da özlemimizi hatırlatmaya çalıştıklarına merakla ve dikkatle bakarız.

Bu doğrultuda terapi sürecinde birlikte, nasıl yaşadığını, sevdiğini, zorlandığını ya da umut ettiğini anlamaya ve anlamlandırmaya çalışırız. Bu dikkatli bakış zamanla bir açıklık getirir; bu açıklığın içinde ise çoğu zaman hayatı daha sahici, daha canlı ve daha sahiplenerek yaşamanın sessiz özgürlüğü bulunabilir.